(Nie)smak w tekstach kultury XIX-XXI wieku Książka udanie wpisuje się w coraz szerszy nurt opracowań, dla których osią, pretekstem i głównym tematem jest antropologicznie rozumiana kategoria „pożywienia” oraz związane z nią konotacje. Po latach dość swoistego negliżowania problematyki jedzenia jako ważnego, ale „przezroczystego”, elementu kultury i wpisywania jej przede wszystkim w kontekst sfery techniczno-użytkowej (materialnej) od dwóch przeszło dekad food studies stają się pełnoprawną dziedziną nauk humanistycznych i społecznych – przede wszystkim socjologii, antropologii społeczno-kulturowej i kulturoznawstwa. Kategorie: Książki » Publikacje akademickie » Nauki humanistyczne » Filologia polska » Literaturoznawstwo » Historia literatury Książki » Poradniki » Kuchnia Książki » Publikacje akademickie » Nauki humanistyczne » Antropologia, Etnologia, Kulturoznawstwo » Antropologia Książki » Literatura naukowa i popularnonaukowa » Książki naukowe Książki » Publikacje specjalistyczne » Nauki humanistyczne » Filologia polska » Literaturoznawstwo » Historia literatury Książki » Publikacje specjalistyczne » Nauki humanistyczne » Antropologia, etnologia, kulturoznawstwo » Antropologia Redakcja: Barbara Zwolińska Język wydania: polski ISBN: 9788378659051 EAN: 9788378659051 Liczba stron: 352 Waga: Sposób dostarczenia produktu fizycznego Sposoby i terminy dostawy: Odbiór osobisty w księgarni PWN - dostawa do 3 dni robocze InPost Paczkomaty 24/7 - dostawa 1 dzień roboczy Kurier - dostawa do 2 dni roboczych Poczta Polska (kurier pocztowy oraz odbiór osobisty w Punktach Poczta, Żabka, Orlen, Ruch) - dostawa do 2 dni roboczych ORLEN Paczka - dostawa do 2 dni roboczych Ważne informacje o wysyłce: Nie wysyłamy paczek poza granice Polski. Dostawa do części Paczkomatów InPost oraz opcja odbioru osobistego w księgarniach PWN jest realizowana po uprzednim opłaceniu zamówienia kartą lub przelewem. Całkowity czas oczekiwania na paczkę = termin wysyłki + dostawa wybranym przewoźnikiem. Podane terminy dotyczą wyłącznie dni roboczych (od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni wolnych od pracy).
HISTORIA W KULTURZE WSPÓŁCZESNEJ Niekonwencjonalne podejścia do przeszłości Redakcja Piotr Witek Mariusz Mazur Ewa Solska Lublin 2011 Słowa kluczowe / Keywords historia niekonwencjonalna, historia wizualna, historie alternatywne, historiografia, memory studies, oral history, film historyczny, historyczne gry komputerowe, historyczne gry planszowe, historyczny teatr telewizji, muzeum Jak większość osób, które tutaj zaglądają, wie, na co dzień zajmuję się kształceniem młodzieży w zakresie literatury i języka. Mówiąc prościej: jestem polonistką. I chociaż (na ten moment) żadnej z klas technikum nie uczę, to jednak na maturach swoje odsiedziałam. I jedyny Pan Bóg wie, ile głupot się nasłuchałam. Ja rozumiem, że nerwy, stres, że nie lubią polskiego, że umysły ścisłe albo dusza artysty, ale gdyby tak włożyć minimum wysiłku i przeczytać chociaż kilka lektur (z gwiazdką!), to od razu stres byłby mniejszy, głowa nie taka znowu pusta i egzaminator mniej rozwścieczony. Uwierz mi: da się. Ja na studiach czytałam 50 książek na semestr (4-miesięczny!), a Ty nie dasz rady tych kilku w 3 czy 4 lata? Dobre sobie! Komedia pomyłek Wiadomo, że czasami zdarzają się przejęzyczenia, dlatego zwyczajowo komisja w swej wspaniałomyślności dopytuje, powtarza, za pomocą intonacji sugeruje, że coś było (bardzo) nie tak. Bywa, że maturzysta ocknie się, poprawi i wtedy problemu nie ma, gorzej jest jednak, kiedy brnie dalej w swoje bagienko. Jakie więc najgłupsze informacje udało mi się uzyskać od zdających? Romeo i Julia postrzelili się z miłości: ona zabiła jego, a on ją. Proste? „Lalka” jest poezją. I nie, nie chodziło tutaj o wyjątkowe doznania, ale o wiersz. „Treny” napisał Jan… Matejko. A Kochanowski pewnie w tym czasie malował „Bitwę pod Grunwaldem”. Najświeższe zaś doniesienia mówią o tym, że Jacek Soplica wziął ślub, upił się, a po pijaku zabił swojego przyjaciela, bo mieli spór o zamek. Tylko Ewy tam zabrakło. Stolnik zaś przygotował dla Soplicy CZARNĄ MAŹ, bo chciał go otruć, jednak Jacek się zorientował, że to spisek (zamach?) i nic nie zjadł. Biedny. No dobrze, ale dlaczego właściwie o tym wspominam? Otóż dzisiaj chciałam się z Tobą podzielić lekturami, dzięki którym będziesz w stanie odpowiedzieć na zdecydowaną większość tematów egzaminacyjnych. Biorąc pod uwagę artykuł, który kilka dni temu wywołał burzę w sieci, a w którym posądzano Ministerstwo, że obarcza biednych przyszłych maturzystów czytaniem AŻ 6-7 książek rocznie, podam Ci moje TOP 5. Żeby nie było, że jestem gołosłowna, podrzucę Ci przykładowe pytania z tegorocznej matury ustnej. Zapraszam! Biblia Tak, dobrze czytasz. I nie, to, że nie wierzysz w Boga nie ma tutaj nic do rzeczy. Dlaczego? A dlatego, że jest tutaj traktowana jako tekst kultury – nie jest wartościowana pod względem prawdziwości czy ewentualnej umiejętności nawracania niewierzących, ale jest najzwyklejszym tekstem literackim, który można analizować, interpretować i czynić punktem wyjścia do rozważań na różne tematy. A jest ich całkiem sporo. Wątki biblijne w dziełach literackich (i nie tylko) to temat, który pojawił się w zeszłym roku i w tym znowu. Pytania różniły się tylko tekstem źródłowym, który należało omówić. I powiedz mi teraz: jak bez znajomości Biblii odnajdziesz te wątki w innych tekstach? Poza tym mamy tutaj też miłość (Pieśń nad pieśniami), stosunek człowieka do Boga, stylizację językową, motyw apokalipsy, motyw brata, zabójstwa, nauczyciela, ojca, matki, syna, stworzenia świata, pokonywania przeciwności losu i wiele, wiele innych. W jaki sposób twórcy w swoich dziełach przedstawiają ludzkie słabości? (Kain i Abel) Jak twórcy w swoich dziełach przedstawiają krainy szczęścia i dostatku? (raj) Jaki obraz człowieka w sytuacji wyboru przedstawiają twórcy? (Kain i Abel, Hiob) Jak postrzegana jest mądrość w tekstach kultury? (Bóg jako mądrość) Motyw kobiety w tekstach kultury. (Ewa!) Mitologia Podobnie jak Biblia, tak i Mitologia, ma w sobie wiele historii, a co za tym idzie, po zaznajomieniu się z jej treścią, można omówić wiele wątków, które mogą pojawić się na maturze. W tym roku najtrudniejszym pytaniem, które się przytrafiło był motyw ikaryjski w tekstach kultury. I powiedz mi, jak omówisz motyw, skoro nie znasz mitu o Dedalu i Ikarze? A jak odwołasz się do mitologizmów albo ogółu związków frazeologicznych? I znowu, mamy tutaj przecież motywy winy i kary, miłości matki do córki, pór roku czy przyrody w ogólności, poświęcenia, stworzenia świata, wojny, podstępu i tak dalej, i tak dalej. Jak twórcy w swoich dziełach ukazują niespełnioną miłość? (Orfeusz i Eurydyka) W jaki sposób twórcy w swoich dziełach przedstawiają ludzkie słabości? (Pandora) Jaki obraz człowieka w sytuacji wyboru przedstawiają twórcy? (Pandora, Orfeusz i Eurydyka) Motyw kobiety w tekstach kultury. (Eurydyka, Pandora, Demeter, Kora, Atena, Afrodyta…) Jaki obraz człowieka w sytuacji wyboru przedstawiają twórcy? (spór o wybór najpiękniejszej bogini!) Treny Jana Kochanowskiego Tak, ja też przewracam oczami, kiedy widzę to nazwisko. Naprawdę, nie czerpię żadnej przyjemności z katowania niewinnych uczniów twórczością tego pana. Niestety, muszę przyznać, że cykl trenów jest niemalże niewyczerpanym źródłem motywów. Co poza miłością ojca do córki? Motyw dziecka, śmierci, mędrca (i mądrości), filozofa, przemiany duchowej, snu, tragedii, cierpienia… W jaki sposób twórcy w swoich dziełach przedstawiają ludzkie słabości? (śmierć i niemożność pogodzenia się z utratą bliskiej osoby) Jaki obraz człowieka w sytuacji wyboru przedstawiają twórcy? (rozterki filozoficzne) Jak twórcy w swoich dziełach przedstawiają śmierć? (śmierć Urszulki – przedwczesna) Czym mogą być wspomnienia w życiu człowieka? (wspomnienia o Urszulce, Tren XIX – Sen – wspomnienia o matce) Jak postrzegana jest mądrość w tekstach kultury? (Tren IX) Pan Tadeusz Chociaż jest to jedna z podstawowych lektur (mieści się w top 3, jeżeli chodzi o przydatność), to praktyka pokazuje, że najmniej osób ją czyta, a co za tym idzie – najwięcej się pogrąża. Bo znowu, jeżeli pominiemy sam gatunek literacki, który reprezentuje, to mamy tutaj całą kopalnię motywów: zwyczaje i obyczaje szlacheckie, motyw zabawy, maski, zabójstwa, miłości, tańca, muzyki, polowania, zamku, domu, księdza, relacji młodych ze starymi, bogatych z biednymi, znów: przemiany duchowej, winy i kary, przebaczenia, ślubu, patriotyzmu, polskości… Jak twórcy w swoich dziełach ukazują niespełnioną miłość? (Soplica i Ewa) W jaki sposób artyści w swoich dziełach ukazują różnice społeczne? (szlachta i szlachta zaściankowa) W jaki sposób twórcy w swoich dziełach przedstawiają ludzkie słabości? (pijaństwo Soplicy) Jak twórcy w swoich dziełach przedstawiają krainy szczęścia i dostatku? (Soplicowo) Jaki obraz człowieka w sytuacji wyboru przedstawiają twórcy? (Soplica po podaniu czarnej polewki, Klucznik po spowiedzi Soplicy) Jak twórcy w swoich dziełach przedstawiają śmierć? (powód do zemsty) Czym mogą być wspomnienia w życiu człowieka? (źródło poczucia winy – spowiedź Soplicy) Lalka Jeżeli myślałeś (myślałaś), że ten tekst nie pojawi się w moim zestawieniu, to jakże naiwne było Twoje myślenie. Ta cegiełka jest absolutnym numerem jeden, jeżeli chodzi o wszelkie zbiory motywów i toposów (nie, to nie jest to samo). Prus się postarał, żeby uprzyjemnić / uprzykrzyć (niepotrzebne skreślić) życie swoim czytelnikom. Ale! Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło: jeżeli już poświęcisz się i przeczytasz te niespełna 700 stron, to na 95% znajdziesz tam motyw, który trafi Ci się na maturze. Zapożyczenia? Proszę bardzo! Miłość? Nie ma sprawy! Miasto? Są nawet dwa! Wieś? Bez problemu! Podobnie jak pamiętnik, sklep, podziały społeczne, bogactwo, bieda, choroba, cierpienie, wojna, powstanie, Żyd, naukowiec, wynalazki, sposoby spędzania wolnego czasu, relacje młodych ze starymi, bogatych z biednymi, flirtu, muzyki (i muzyka!), śmierci, poświęcenia, pokonywania przeciwności… Jak twórcy w swoich dziełach ukazują niespełnioną miłość? (Wokulski i Izabela) W jaki sposób artyści w swoich dziełach ukazują różnice społeczne? (warstwy społeczne: arystokracja, mieszczaństwo…) Jak twórcy przedstawiają w swoich dziełach różnice między pokoleniami? (Rzecki i Wokulski) W jaki sposób twórcy w swoich dziełach przedstawiają ludzkie słabości? (miłość i pieniądze) Czym mogą być wspomnienia w życiu człowieka? (Pamiętnik starego subiekta!) Jak postrzegana jest mądrość w tekstach kultury? (Ochocki – naukowiec) Inne teksty, które mogą się przydać i które (z jakichś powodów) całkiem często były przytaczane to: Wesele – przydatne w przypadku motywu ślubu/wesela, wszelkich tematów związanych z symbolami, zjawami, patriotyzmem i polskością. Dziady – szczególnie przydatna jest część III i II (w tej kolejności). Mamy tutaj motywy związane z walką w obronie ojczyzny oraz relacji człowieka z Bogiem. W II części wspomniane wyżej zjawy, a także obrzędy. Zbrodnia i kara – kolejna kobyła, którą jedni kochają, a drudzy nienawidzą, ale jeżeli chodzi o motyw miasta to jest to drugi (zaraz po „Lalce”) najczęściej przytaczany tekst. Poza tym uwielbiany temat psychiki zbrodniarza, a także tytułowych: zbrodni i kary. Ludzie bezdomni – ulubiony tekst przy tematach związanych z poświęceniem, nauką (i mądrością), nieszczęśliwą miłością oraz podziałami społecznymi. Ferdydurke – w tym roku groteska pojawiła się zarówno na maturze pisemnej (rozszerzonej), jak i ustnej. Ten tekst jest chyba najlepszym przykładem tegoż zabiegu. Poza tym mamy tutaj nowoczesność, nauczyciela, zdrobnienia i neologizmy. Granica – tutaj kłania się motyw kariery, pięcia się po szczeblach sukcesu, ale są też podziały społeczne, szeroko pojęta moralność, miłość, bohater dynamiczny. Przedwiośnie – jedna z moich ulubionych lektur 🙂 Motyw utopii, raju, stosunków ojciec-syn, matka-syn, przemiany wewnętrznej bohatera, podróży, dojrzewania (fizycznego i światopoglądowego), relacji bogatych z biednymi, miłości, miasta, wsi… Inny świat – idealny przykład w przypadku szeroko pojętej literatury wojennej czy obozowej. Poza tym odwrócony dekalog, praca, wpływ literatury na życie człowieka. Tango – jedna z ciekawszych lektur na poziomie liceum/technikum. Idealna do tematów związanych z różnicami międzypokoleniowymi i rodziną. Oczywiście polecam przeczytać wszystkie lektury, ale jeżeli już złapie Cię niemoc (jak bohatera „Ferdydurke” w starciu ze Słowackim 😉 ), to weź pod uwagę mój „ranking” i daj znać, jak Ci poszło. Powodzenia!- Ասዷሰ мጸዜυстաлሸድ
- Քуգըሣሃжօን σюሱеб
- Вθвиւаኡе тоյоφէфе срелубр иአум
- Леስярсуչ наклиվ е
„Kronika polska” – Gall Anonim dysponując bardzo nielicznymi źródłami pisanymi, oparł się głównie na relacjach ustnych. Jego zamierzeniem było pisanie o Polsce, a przede wszystkim o księciu Bolesławie i godnych pamięci czynów jego przodków. Kronika, ukazująca dzieje dynastii Piastów, składa się z trzech napisanych po łacinie rymowaną prozą ksiąg. Pierwsza z nich mówi o początkach państwa polskiego oraz panowaniu pierwszych Piastów. Dwie następne księgi traktują już o czynach Bolesława. Autor wspomina miedzy innymi historię Piasta, przyjmującego na uroczystości postrzyżyn syna dwóch tajemniczych gości, którzy w cudowny sposób rozmnażają jadło. Ziemowit zostaje później pierwszym władca Polski, dając początek dynastii piastowskiej. Gall podkreśla takie cechy Polaków, jak pobożność, prostota, gościnność, pracowitość. „Kronika polska” – Wincenty Kadłubek dorabia Polakom antyczny rodowód. Eksponując polskie zwycięstwa milczy o jego klęskach. Mimo rozbicia dzielnicowego podkreśla jedność duchowa i moralną Polaków, ich męstwo i waleczność. „Pieśń o spustoszeniu Podola” - Jan Kochanowski krytykuje Polaków za skupienie całej uwagi na gromadzeniu dóbr i własnych interesach, przy lekceważeniu obowiązków wobec ojczyzny. Ostrzega, ze takie podejście może mieć brzemienne skutki, a Polacy zasłużą sobie na przysłowie: „Nową przypowieść Polak sobie kupi, że i przed szkodą, i po szkodzie głupi” „Odprawa posłów greckich” – Jan Kochanowski krytykuje próżność, lenistwo, zbytek, przekupstwo i pijaństwo polskiej szlachty. Tragedia została poświęcona moralno-politycznym problemom państwa, jego istnienia i funkcjonowania. Kochanowski przestrzega, że pogwałcenie w kraju ludzkich praw, anarchia, samowola, zdrada, występek prowadzą ku zgubie Polski. „Krótka rozprawa miedzy trzema osobami, Panem, Wójtem a Plebanem” – Mikołaj Rej w najstarszej satyrze polskiej porusza problemy polityczno-społeczne oraz obyczajowe ówczesnej Rzeczpospolitej: sprawy kościelne, kwestię urzędów świeckich, obciążeń szlachty i chłopów oraz wad szlacheckich. Daje zdecydowanie krytyczną ocenę społeczeństwa polskiego z pierwszej połowy XVI wieku. Dialog rozpoczyna się od ostrego ataku na księży, którym zarzuca się przede wszystkim zaniedbywanie obowiązków duszpasterskich, ganienie wiernych, zamiast ich nauczania, próżniactwo, rozpustę, chciwość, sprzedawanie odpustów. Równie negatywny jest obraz szlachty: żyjącej ponad stan, tracącej majątki na uczty, drogie wina, stroje. Najtrudniejsza jest sytuacja chłopów: „Ksiądz pana wini, pan księdza /A nam prostym zewsząd nędza”. Chłop ma rozliczne powinności wobec uprzywilejowanych stanów, musi płacić czynsze, podatki, dziesięcinę, odmawia się mu praw obywatelskich. Z zarysowanego obrazu wynika, że w Polsce postępuje degradacja wszystkich stanów, słabnie zatem i państwo. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Książka (Nie)męskość w tekstach kultury XIX-XXI wieku autorstwa Opracowanie zbiorowe, dostępna w Sklepie EMPIK.COM w cenie . Przeczytaj recenzję (Nie)męskość w tekstach kultury XIX-XXI wieku. Zamów dostawę do dowolnego salonu i zapłać przy odbiorze!
W wielu tekstach kultury znajdziemy portrety artystów jako wyjątkowych i obdarzonych wielkim talentem ludzi, oddanych sztuce , której tworzenie uważali za swoją największą powinność. Artystą wybitnym, obdarzonym zdumiewającym talentem , był Jan Kochanowski. Wyraz świadomości swojej wyjątkowości i nieśmiertelności artysta dał wyraz w Pieśni XXIV „Niezwykłym i nie lada piórem opatrzony“. Ma on pewność, że jego dzieła zapewnią mu wieczne życie w pamięci kolejnych pokoleń. Śmierć go nie przeraża ponieważ wierzy w swoją nieśmiertelność „(...) nie umrę ani mię czarnymi/Styks niewesoła zamknie odnogami swymi". Jest człowiekiem dumnym , gdyż osiągnął bardzo wiele, znalazłszy się na szczycie literackiego parnasu. Jest przekonany, że jego twórczość nie będzie ograniczona czasem i przestrzenią, gdyż przekroczy granice państw i epok. Jego dzieła będą znane nie tylko jego rodakom, ale także innym narodom. Przewiduje nawet jakie narody będą czytały jego dzieła:„O mnie Moskwa i będą wiedzieć Tatarowie,I róznego mieszkańcy świata Anglikowie,Mnie Niemiec i waleczny Hiszpan, mnie poznają,Niektórzy głęboki strumień Tybrowy pijają.“Wśród czytelników znajdą się więc Rosjanie, Tatarzy, Anglicy, Niemcy,Hiszpanie i pijający „strumień Tybrowy“ Włosi .Poeta nie chce by go opłakiwano po jego śmierci, „Niech przy próznym pogrzebie żadne narzekanie,/Żaden lament nie będzie ani uskarżanie“ ponieważ "Non omnis moriar"- nie wszystek umrze, bo będzie żył w swoich dziełach. Artystę zaangażowanego w sztukę , która jest najwyższą, jedyną warością , odnajdujemy w wierszu Kazimierza Przerwy -Tetmajera „ Evviva l’arte!" („niech żyje sztuka”). Tu artysta jawi się jako ktoś wybrany, natchniony przez Boga, a więc lepszy od zwykłych „zjadaczy chleba” . Dlatego jego powinnością jest głoszenie pochwały sztuki, a celem powinna być dbałość o nieśmiertelną sławę. Artysta bezgranicznie powinien być oddany sztuce , angażując w nią cały swój talent. Utwór jest swoistym manifestem uwielbienia i wywyższenia sztuki. Są tez artyści których zaangażowanie w tworzenie sztuki jest zależne od finansów ludzi , którzy nie są wrażliwi na sztukę. O takiej zależności opowiada film w reżyserii pt. „Amadeusz“. To historia wybitnego kompozytora Mozarta, który przez większość swego życia musiał się borykać z problemami finansowymi. Zamiast zająć się tworzeniem muzyki , absorbowały go codzienne sprawy, podczas gdy najważniejszym i podstawowym obowiązkiem twórcy powinno być korzystanie z całkowitej swobody twórczej. W wielu tekstach kultury przedstawiany jest prawdziwy artysta, stawiający przed sobą cel służenia sztuce , dla którego jest ona najwyższą wartością. (367 słów)
Komunizm jest z założenia ustrojem, w którym panuje wspólna własność dóbr. W Polsce panował jednak socjalizm. Jak z tym było – wiadomo. Sztuka w okresie PRL (1952-1989 r.) miała specyficzny wymiar. Była ona traktowana jako narzędzie opiewające pracę, szczególnie pracę ludu. Tematyka również była narzucana z góry.
